- rzadko kiedy
- далеко́ не всегда́; и́зредка
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
rzadko kiedy
Смотреть что такое "rzadko kiedy" в других словарях:
rzadko — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., rzadziej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w dużych odległościach od siebie; w rozproszeniu, gdzieniegdzie, tu i ówdzie, z rzadka : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rzadko rozstawione znaki. Rzadko… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rzadko — rzadziej 1. «w dużych odstępach od siebie, w dużej odległości jeden od drugiego» Rzadko rosnące drzewa, krzewy. Tereny rzadziej zaludnione. 2. «w dużych odstępach czasu; nieczęsto, wyjątkowo» Coś się rzadko zdarza. Coraz rzadziej rozmawiały ze… … Słownik języka polskiego
kiedy — 1. «zaimek zastępujący określenia czasu (lub nawiązujący do nich) używany w zdaniach samodzielnych o formie pytajnej lub rozpoczynający zdanie podrzędne» Kiedy przyjedziesz? Nie zauważył, kiedy wyszedłem. ◊ Kiedy bądź «kiedykolwiek» ◊ Kiedy… … Słownik języka polskiego
mało kiedy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} rzadko kiedy, nieczęsto : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mało kiedy wychodził z domu, wyjeżdżał, odzywał się. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mało — mniej 1. «w połączeniu z czasownikami, przymiotnikami, przysłówkami (a także odpowiadającymi im rzeczownikami) lub wyrażeniami o charakterze okoliczników: w niewielkim, niewystarczającym stopniu, nasileniu, zakresie; niedużo, niewiele» Mało jeść … Słownik języka polskiego
czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… … Słownik języka polskiego
wszystek — + wszystka, wszystko wszystekscy, wszystekstkie, odm. jak przym. «zaimek nieokreślony, który w połączeniu z rzeczownikiem tworzy wyrażenie oznaczające całość zbioru, zespołu, zakres czegoś; cały, całkowity» Wszystek owies zwieziono z pól.… … Słownik języka polskiego
wyjątkowo — 1. «w sposób wyjątkowy; niezwykle, szczególnie» Ktoś wyjątkowo ładny, mądry, zdolny. Wyjątkowo piękny dzień. Wyjątkowo udany urlop. 2. «bardzo rzadko kiedy, w wyjątkowych wypadkach» Wiosna była wyjątkowo wczesna. Dziś wyjątkowo nie pójdę do pracy … Słownik języka polskiego
za — 1. «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami w ich funkcji) w bierniku lub narzędniku» a) «w połączeniach z biernikiem tworzy wyrażenia, w których najczęściej są oznaczone: miejsce, do którego jest skierowane jakieś działanie… … Słownik języka polskiego
świat — 1. Błagać, prosić na wszystko w świecie «usilnie, natarczywie prosić o coś» 2. Być komuś, stać się dla kogoś całym światem; przesłonić komuś (cały) świat «być, stać się jedynym przedmiotem czyichś zainteresowań, uczuć»: (...) Nie wie kiedy i… … Słownik frazeologiczny
Hund — 1. A guate Hund ve laft se nit1 u2 an schlecht n is kua Schad. (Unterinnthal.) – Frommann, VI, 36, 63. 1) Verläuft sich nicht. 2) Und. 2. A klenst n Hund na hengt mer di grössten Prügel ou (an). (Franken.) – Frommann, VI, 317. 3. A muar Hüünjen a … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
